Over / Contact

Hij is een Nederlandse beeldend kunstenaar/ autonoom kunstschilder/ videokunstenaar.

Hans van den Tillaart is in 1964 geboren in Best. Nu woont en werkt hij in Tilburg.

Hij ging naar de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht. Werkte ruim twintig jaar als zelfstandig illustrator voor diverse kranten en tijdschriften. Na een burnout besloot hij minder rationeel werk te gaan doen en start met schilderen. Een lang gekoesterde creatieve uiting waar hij tot dan niet aan toe was gekomen: autonome schilderkunst. Eerst blijft hij veilig dicht bij zijn vertrouwde eigen illustratieve stijl en maakte hij figuratieve schilderijen. Maar hij vernieuwt, bevrijdt en ontwikkelt zich pas echt door volledige abstract te gaan. Geïnspireerd door het feit dat hij in het dagelijkse leven bang is om de controle los te laten, laat hij als tegenhanger daarvan tijdens het schilderen bewust de controle los. Hij richt zich op de handeling van het schilderen zelf. Houdt zich niet bezig met een compositie en figuratieve elementen. Dat zou hem alleen maar beperken en afremmen. Onderwerp van zijn schilderijen is altijd de verf. Hij gebruikt veel verf tijdens elke laag op het doek en hij laat de verf haar eigen weg vinden. Wat vervolgens gebeurt is niet bedacht, het is toeval. Het gaat nooit fout. Er bestaat geen fout. Het imperfecte maakt het juist perfect. Het wordt er uniek en origineel door. De Tilburgse kunstschilder wordt altijd verrast door de verf, de ontstane kleurmenging, de textuur van de verf en de lichtval. Het resultaat hiervan zijn zijn abstract expressionistische schilderijen. In wezen allemaal abstracte zelfportretten. Schilderijen met verfdruppels maar totaal verschillend van de beroemde “drippings” van Jackson Pollock. Dit is het verhaal achter de door Hans van den Tillaart gemaakte “drippings”. Deze verfdruppels zijn het resultaat van zijn oorspronkelijke wens: krijg de moed om de controle los te laten. Dat het gevoel van geen controle hebben niet eenduidig is - overgave of weerstand oproept - benadrukt hij met zijn videokunst. Een kunstuiting die uit zijn schilderijen voortvloeit. Hij maakt van zijn statische schilderijen bewegende beelden. Hij wil het schilderij in al zijn details laten zien, laten voelen, maar je vergeet dat het een schilderij is. Ceci n’est pas une schilderij. Het is een vervreemdende korte film in slow motion. Laat je ontroeren door zijn abstracte wereld. Wat voor de een rustgevend en bevrijdend is, kan voor de ander claustrofobisch zijn.